-
1 καύαξ
Other forms: καύηξ, - ηκος m. (Antim., hell.), also κήξ f. (ο 479) and κῆϋξ m. (Babr., Dionys. Av.)Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Ending as in ἱέραξ, ἴρηξ a. o. (Chantraine Formation 380). No etym. One mentions bird names like Welsh cuan `screech-owl' and other Celtic words, from where Lat. cavannus `id.', OHG (with regular sound-shift) hūwo `owl'; with internal velar (reduplicated) καυκαλίας ὄρνις ποιός, καυκιάλης... ὄρνις H. [Skt. koka- m. name of a kind of goose (also `wolf'), hardly here.] Lith. kaukỹs m. name of a crying bird etc. Further primary verbs as Skt. káuti `cry', Lith. kaũkti `howl, moan' etc.; cf. on κωκύω. - Further forms Pok. 535f. and in the etym. dict., e. g. W.-Hofmann s. cavannus, Fraenkel Lit. et. Wb. s. kaũkti, Mayrhofer s. káuti; also Bq s. v. - καύαξ πανοῦργος Suid. as term of abuse from the comedy? s. Kretschmer KZ 31, 354. - The word with - ακ- is prob. Pre-Greek (so the second velar does not belong to the root). Cf. on κῶβαξ.Page in Frisk: 1,801-802Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > καύαξ
-
2 εἰδαλίς
εἰδαλίς· ὄρνις ποιός, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εἰδαλίς
-
3 κοκκοθραύστης
A grosbeak, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κοκκοθραύστης
-
4 λαγωΐνης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λαγωΐνης
-
5 τετράων
A = ὄρνις ποιός, Hsch. (cf. τέταρος, τέτραξ); Lat. tetrao, guinea-fowl, Meleagris numida, Suet.Cal.22; but also, black grouse and capercaillie, Tetrao tetrix and urogallus, prob. in Plin.HN 10.56.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τετράων
-
6 τιτύρας
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τιτύρας
-
7 εἰδαλίς
Grammatical information: ?Meaning: ὄρνις ποιός H.Other forms: Also ἰδάλιος.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Unexplained.Page in Frisk: 1,451Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > εἰδαλίς
-
8 κίσιρνις
Grammatical information: ?Meaning: ὄρνις ποιός H.Other forms: Cf. κίσσιρις εἶδος ὀρνέου H.; also κίσινδις (Su.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unknown. Pre-Greek has a suffix (beginning with a) nasal added after ρ, s. Fur. 48 n. 126, and 215 n. 62 and 387.Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κίσιρνις
-
9 λαγώς
Grammatical information: m.Meaning: `hare'; also metaph. as name of a bird (Thompson Birds s. v. ; cf. λαγωΐς below), several sea-animals (Thompson Fishes s. v., Strömberg Fischnamen 111), of a constellation (Scherer Gestirnnamen 189, 192), of a bandage (medic.)Other forms: - ῶς; (cf. on the gender Schwyzer-Debrunner 31 w. n. 4), gen. λαγώ (-ῶ), acc. λαγών, analog. - ώ(-ῶ) etc. (Att.); ep., Arist. λαγωός, Ion. Dor., poet. λαγός.Compounds: As 1. member e. g. in λαγο-δαίτᾱς m. `hase-devourer' (A.), λαγω(ο)-βόλον n. `staff for flinging at hares' (Theoc., A P).Derivatives: Diminut.: λαγῴδιον (Ar., pap.), λαγωδάριον (Ph.); λάγιον (X.), λαγίδιον (M. Ant., Poll.), λαγιδεύς (Str.; Boßhardt 72). Adject.: λαγῳ̃ος `belonging to a hare', τὰ λαγῳ̃α `hare-flesh, titbit' (Hp., com.), λαγώειος `id.' (Opp.), λαγώνεια λαγοῦ κρέα H. (: ταών(ε)ιος from ταώς. - ῶς); λάγειος (of κρέας, Hp.), λάγινος `belonging to a hare' (A.). Bird-names: λαγωΐς f. (Hor. Sat. 2, 2, 22; leporini coloris Porph.; cf. W.-Hofmann s. v.). λαγωΐνης ὄρνις ποιός H. (cf. κεγχρίνης, ἐλαφίνης a. o.), λαγω-δίας = ὦτος (kind of owl; Alex. Mynd. ap. Ath. 9, 390f; cf. καχρυ-δ-ίας and Chantraine Form. 203).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: From *λαγ(ο)-ω[υσ]-ός `with slack ears', adject. bahuvrihi of *λαγος (*λάξ; s. on λαγαίω) and οὖς (Schwyzer KZ 37, 146f.); cf. Osset. tärqūs `hare', prop. "Long-ear", NPers. xargōš `id.', prop. "ass-ear" (Schulze KZ 48, 101 = Kl. Schr. 372), Berber. bu tmezgīn "the animal with the long ears" (Benveniste Sprache 1, 119); taboo-word of the language of hunters (e.g. Schwyzer 38, Havers Sprachtabu 51 f.). Through contraction and analogy arose λαγώς, λαγός (Schwyzer 557 w. n. 1). On the stem-formation also Sommer Nominalkomp. 18 f.; the there proposed substantival interpretation ("Schlappohr") like NHG Langohr `ass, hare' is neither morphologically nor phonetically defendable.Page in Frisk: 2,70-71Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λαγώς
-
10 στῆθος
Grammatical information: n.Meaning: `male or female breast', also as seat of feelings etc. "heart" (Il.), metaph. `ball of the hand, foot' (medic.), `sandbank' (Plb. a.o.).Other forms: Often pl. - εα, -η.Compounds: Rare compp., e.g. στηθό-δεσμος, - ίς, - ία, -η `breast-band' (Poll., LXX, hell. pap. a.o.), μεγαλό-, μικρό-στηθος `with wide resp. narrow chest' (Mnesith. ap. Orib.; only sup.).Derivatives: 1. Dimin. στηθ-ίον (Alex., Arist. a.o.), - ίδιον (Phryn.), - ύνιον (middl. com., LXX; cf. χελύνιον `lip, jawbone etc.'). 2. - αῖον `breastwork' (sch.). 3. also - ίας ὄρνις ποιός H.? 4. - ικός (Arist.), - ιαῖος (inscr. IVp, sch.) `belonging to the breast'. 5. - ιστήρ m. `breast-plate of a horse's harness' (gloss.; cf. βραχιονιστήρ a.o.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: As στῆθος is also Dor. and Aeol. (στᾱ̃θος [Sicyon] with ᾱ from η; Thumb-Kieckers Hb. 1, 129), the connection with στῆ-ναι (Curtius 211; cf. Chantraine Form. 421, also Benveniste Origines 200) must be given up. Origin unclear. The similarity with στήνιον στῆθος H. (to Arm. stin, Skt. stána m. `female breast' a.o.) is hardly accidental. Suppositions on it in WP. 2, 663 and Pok. 990 (for *τῆθος from *θῆ-θος to θῆσθαι with στ- after στήνιον?); by Risch 73 ( στήνιον: στῆθος approx. like Lat. plēnus : πλῆθος).Page in Frisk: 2,795Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στῆθος
-
11 ῥινόκερως
A the Rhinoceros or Nose-horn, Callix.2, Str. 16.4.15, Ael.NA17.44, IG14.1302 ([place name] Praeneste); ῥ. λίθος, of its horn, Cyran.36.3 = ποιὸς ὄρνις ἐν Αἰθιοπίᾳ, Hsch. (perh. hornbill).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ῥινόκερως
-
12 πῶυξ
Grammatical information: f.Meaning: `n. of an unknown bird' (cf. H.: πῶυξ ποιὸς ὄρνις. ὁ Άριστοτέλης ἐν τῳ̃ περὶ ζῴων); Attempts at identification in Thompson Birds s. φῶυξ (`bittern'?, `heron'?, `puffin'?).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Because of the unknown meaning no etymology. By Bq and Hofmann Et. Wb. as onomatopoet. connected with phu- ( phōu-) `blow'. -- As the word is prob. Pre-Greek, it cannot be derived from IE *phōu-.Page in Frisk: 2,635Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πῶυξ
См. также в других словарях:
PSITTACUS — pluchritudinis inter aves primas tulit, a Statio, l. 2. Sylv. 4. Epicedio in Psittacum Melioris Atedii, ubi psittacum iungens Pavoni ac Phasiano ait, v. 25. Psittacus ille plagae viridis regnator Eoae, Quem non gemmata volucris Funonia caudâ… … Hofmann J. Lexicon universale
потатуйка — удод . Возм., звукоподражательного происхождения, как греч. τυτώ ̇ γλαύξ (Гесихий), лит. tūtuoti дудеть , tutlỹs, tutùtis удод , англос. Þûtan издавать звук , нов в. н. tuten дудеть или греч. τοῦτις ̇ ὁ κόσσυφος (Гесихий), ταύτασος. ὄρνις… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
λαγωίνης — λαγωΐνης (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ὄρνις ποιός». [ΕΤΥΜΟΛ. < λαγώς + επίθημα ίνης, που χαρακτηρίζει ζώα (πρβλ. ελαφ ίνης)] … Dictionary of Greek
τυτώ — Νυχτόβιο αρπακτικό πουλί (tyto alba) της οικογένειας των τυτονιδών, της τάξης των γλαυκόμορφων. Λέγεται και στριξ. Έχει συνολικό μήκος περίπου 35 εκατοστά, με άνοιγμα στις φτερούγες σχεδόν 1 μ. H τ. είναι αρκετά διαδεδομένη με μερικά υποείδη, σε… … Dictionary of Greek
ker-1, kor-, kr- — ker 1, kor , kr English meaning: a kind of sound (hoarse shrieking, etc..), *crane Deutsche Übersetzung: ‘schallnachahmung for heisere, rauhe Töne, solche Tierstimmen and die sie ausstoßenden Tiere” Note: Root ker 1, kor , kr : “a … Proto-Indo-European etymological dictionary
οίος — (I) οἶος, οἴα, ον, επικ. τ. θηλ. οἴη, κυπρ. τ. οἶFος (Α) 1. μόνος, χωρίς συνοδεία, ολομόναχος («ὅν ῥα συβώτης αὐτὸς κτήσατο οἶος ἀποιχομένοιο ἄνακτος, νόσφιν δεσποίνης», Ομ. Οδ.) 2. μοναδικός στο είδος του, εξαίρετος 3. (το ουδ. ως επίρρ.) οἶον… … Dictionary of Greek
ρινόκερος — Κοινό όνομα με το οποίο χαρακτηρίζονται πέντε είδη μεγάλων οπληφόρων θηλαστικών, της οικογένειας των Ρινοκεροντιδών, της τάξης των περιττοδάκτυλων*. Τα ζώα αυτά ανήκουν σε τέσσερα γένη, δύο από τα οποία ζουν στην Αφρική, Ν της Σαχάρας, και δύο… … Dictionary of Greek
χύρραβος — ὁ, Α (κατά τον Ησύχ.) «ὄρνις τις ποιός» … Dictionary of Greek
